Trata-se da resenha de uma obra intensa e complexa, no qual a autora cria o conceito metáfora realismo sedutor, com o objetivo de revisitar a apropriação do vocábulo teatro que ramifica para o binarismo real-ficção vindo associado à tradição aristotélica. A proposta nos faz pensar a educação do corpo na e para a arte, Ribeiro instiga a pensar que atuar não é interpretar o real, mas experimentá-lo através de um corpo intuitivo, que interfere e é interferido pelo meio social, político, econômico e cultural, de modo afetivo, por isso sedutor, revolucionário, transgressor. Nisso desafia o que se entende e o que se ensina a respeito da arte teatral, quando propõe rupturar com as telas do real e da representação que nos condicionam. investe em um corpo múltiplo, intempestivo artaudiano, que se desdobra ao longo do texto em outros conceitos corpos, maquinímicos, biopolíticos, antropofágicos, esteticamente emancipados.
This is a review of an intense and complex work, in which the author creates the metaphorical concept of seductive realism, with the aim of revisiting the appropriation of the word theater that branches out to the real-fiction binarism associated with the Aristotelian tradition. The proposal makes us think about the education of the body in and for art, Ribeiro instigates to think that acting is not interpreting reality, but experiencing it through an intuitive body, which interferes and is interfered by the social, political, economic and social environment. culturally, affectively, therefore seductive, revolutionary, transgressive. In this, it challenges what is understood and what is taught about theatrical art, when it proposes to break with the screens of reality and representation that condition us. invests in a multiple, untimely Artaudian body, which unfolds throughout the text in other concepts, machinic, biopolitical, anthropophagic, aesthetically emancipated bodies.
Esta es una revisión de una obra intensa y compleja, en la que el autor crea el concepto metafórico de realismo seductor, con el objetivo de revisar la apropiación de la palabra teatro que se ramifica en el binarismo real-ficción asociado a la tradición aristotélica. La propuesta nos hace pensar en la educación del cuerpo en y para el arte, Ribeiro incita a pensar que actuar no es interpretar la realidad, sino vivenciarla a través de un cuerpo intuitivo, que interfiere y es interferido por el entorno social, político, económico y social. .culturalmente, afectivamente, por lo tanto seductora, revolucionaria, transgresora. En este, desafía lo que se entiende y lo que se enseña sobre el arte teatral, cuando propone romper con las pantallas de realidad y representación que nos condicionan. invierte en un cuerpo artaudiano múltiple, intempestivo, que se despliega a lo largo del texto en otros conceptos, cuerpos maquínicos, biopolíticos, antropofágicos, estéticamente emancipado.